Leny (86 jaar) woont sinds vier maanden op de woonzorglocatie Kastanjehof in Velp. Jolanda Wassink – eerstverantwoordelijke verzorgende – hielp vanaf het eerste uur om Leny zich er thuis te laten voelen. Hiervoor zijn Leny’s wensen in beeld gebracht en deze zijn in vervulling gegaan.
Leny vertelt: “Ik bel al eerder een keer ter oriëntatie op bezoek geweest bij Kastanjehof. Destijds met de opening, toen mijn man nog leefde. Ik woonde, tot een paar maanden geleden, zelfstandig in Arnhem. Maar dat kon op het laatst niet meer. Ik had hallucinaties en was weemoedig. Mijn dochter en haar man vingen mij tijdelijk op, maar ik wilde hun niet langer belasten..”
Leny had de eerste weken moeite om te aarden. Jolanda – door Leny Jo genoemd- vertelt: “Leny was erg onrustig, sliep slecht. Ook zat ze niet op de juiste plek. Samen met Leny en haar dochter is besloten om haar naar een andere afdeling te verhuizen. Daar zijn de cliënten minder zwaar dementerend.” “Dat is zo fijn hier,” vervolgt Leny. “Er wordt naar je geluisterd, er wordt rekening met de persoon gehouden, met het gedrag. Als je aandacht vraagt, dan krijg je die ook.”
Graag gaat ze wandelen in de buurt, samen met een maatje. Tijdens de tussenstop wordt er genoten van een sigaretje. Leny: “Ik probeer het zo beperkt mogelijk te houden. Als ik er op een dag twee of drie gerookt heb, dan zeg ik tegen mijzelf: goed gedaan, Leen.”
Jolanda: “Als Leny spontaan iets bedenkt, proberen we altijd te kijken wat er mogelijk is. Zo had ze onlangs het idee opgevat om alleen met de bus naar haar schoonzusje te gaan.” Leny: “Dat deed ik vroeger altijd, alleen op pad. Zo ook naar Zwitserland met de trein; naar mijn zoon. Ik vind het dan fijn dat mijn idee niet wordt weggewuifd, maar dat gekeken wordt naar wat wel kan.”
Leny zoekt het contact op met andere bewoners. “Ik wil gewoon dat ik mijzelf hier op Kastanjehof kan vermaken.” Jolanda vult aan: “En dat is nog even zoeken. Voor hobby’s had ze vroeger geen tijd.” Leny: “Ik heb altijd hard gewerkt. Als wijkverzorgende en ook thuis. Ik hield een groot gezin draaiende met vijf kinderen. Mijn hobby’s waren toen functioneel: kleding breien en naaien voor de kinderen.” Jolanda: “Leny zie ik wel regelmatig met haar IPad in de weer.” Leny: “Dan ben ik Rummikub of Wordfeud aan het spelen.”
Jolanda vertelt dat Leny’s dochter bezig is met het ouderlijk huis op te ruimen. Opeens schiet het Leny te binnen dat daar haar make-up spullen nog staan. Leny: “Ik ben gewend aan make-up. Maar niet teveel, hoor. Een beetje gekleurde wangen en de lippen een beetje aanstippen. Maar ik heb geen ruimte om het hier op te bergen, Jo. Alles zit zo vol.” Jo stelt haar gerust. “Dan gaan we dat meteen voor je regelen. Daar maken we gewoon plek voor.”
Dit interview is geschreven in opdracht van Attent Zorg en Behandeling.